Het kleine project

Hoewel inmiddels bekend is dat ze nogal een voorliefde heeft voor grootse meeslepende projecten (al dan niet zo bedoeld) zou deze klus daar niet toe gaan behoren. Zeer zeker niet. In een middag werk zou zij haar metamorfose voldaan hebben. Groots effect, minimale inspanning was het devies. 

En zo begon zij op een zonnige weekenddag met een even zonnig humeur aan haar klus. Stap één was het oude behang verwijderen. Voorzichtig peuterde ze een hoekje los, ze gaf een ferme ruk en hoppa, de hele baan liet los van de muur. Nog geen 10 minuten later bekeek zij met niet verholen trots de naakte muur voor haar. Zij had een goed gevoel, een heel goed gevoel over dit project! 

Stap twee, tevens de laatste stap op haar planning, was het plaatsen van het nieuwe behang. De eerste baan hing in een oogwenk en gaf haar gang direct het allure waar ze naar op zoek was. Ook de tweede, derde en vierde baan had zij zo op de muur. En toen baan 5, een kleine van tevoren voorziene moeilijkheid doemde op aan haar wolkeloze horizon. De verwarming was in zicht. Vol vertrouwen besloot zij deze van de muur te schroeven om de baan er in zijn geheel achter te plakken. Tezamen met haar partner in liefde, crime en klus ging zij nog steeds vol vertrouwen aan de slag. 

Nu wil ze niet zover gaan door te zeggen dat donkere wolken zich samen pakten boven haar gang, maar een feit is dat ze dit gedeelte wellicht iets had onderschat. Er kwamen woorden over hun lippen die niet herhaald kunnen worden en de voorheen rimpelloze zee zou inmiddels de gemiddelde mens behoorlijk zeeziek maken. Maar uiteindelijk was het dan toch gelukt: het onding was los van de muur en de rest van het behang kon op de muur. Hoera voor deze operatie! 

Zeer tevreden bekeek zij het bijna voltooide eindresultaat, geweldig! Er stond alleen nog maar een losse verwarming die weer vast gemaakt moest worden aan haar nieuwe kunstwerk. Met de nodige gezonde tegenzin werd het gereedschap er weer bij gepakt. Er werd een gat gemaakt in haar nieuwe behang (auwch) en met halsstarrige gelaatsuitdrukking, een vat vol niet te herhalen woorden en een blik waar geen straaltje zon meer te bekennen was, werd er gepoogd de schroeven weer terug te draaien in haar muur. Een eindeloos lijkende te duren 30 minuten gingen voorbij, ze waren bij schroef drie toen ze plots uit de keuken, die achter haar muur ligt, een paniekerige “STOP” hoorden. 

Zeer gealarmeerd haastten ze zich naar de keuken waar een angstaanjagend schouwspel tentoon werd gespreid. De gebruikte oude schroeven bleken plots een cm te lang (vraag haar niet hoe dit kan, ze weet het nog steeds niet) en hadden de muur aan de andere kant danig beschadigd. Er was maar 1 manier om dit nog een beetje op te lossen: die ellendige schroeven weer te verwijderen en proberen de uitgebroken muur zo goed en kwaad als het ging terug te duwen. En zo geschiedde. 

Inmiddels kunnen we spreken van een angstaanjagende onweersbui als we de stemming in de bewuste gang proberen te beschrijven. Puur uit protest besloten ze die verwarming dan maar gewoon helemaal weg te halen, dat zou hem leren! Helaas betekende dit wel een paar dingen:

1. Het werd zeer zeker geen project van een middagje want de bouwmarkt was inmiddels gesloten. 

2. Er moest een oplossing komen voor de grote gapende gaten in haar net nieuwe behang.

3. Voorlopig zouden haar huisgenoten haar beschrijvingen als “ het is enkel een klein project” niet geloven.

Een nachtje slapen had de wolken weer doen vertrekken en de zon teruggebracht. Maar het had helaas niets gedaan aan het probleem van de keukenwand, de losse verwarming en de gapende gaten in haar net nieuwe behang. Shit. Toch leken de goden haar weer goed gezind. De verwarming liet zich zonder probleem afkoppelen en de gaten waren allen te bedekken met een kastje dat zich die avond in haar gedachten had gevormd. Een heel leuk kastje, al zei ze het zelf. Eentje die de transformatie van de gang naar een hoger niveau zou tillen.

In de week die volgde ging ze vol enthousiasme aan de slag en zag ze haar kastje onder haar handen, welke waren gevuld met een spijkerpistool en zaag, vorm krijgen. Urenlang gingen voorbij en met elke seconde werd ze enthousiaster. Wie wil er nou tegen een lelijke en nog nooit gebruikte verwarming aankijken als je ook uit zo’n geweldig kastje kan kiezen???

En toen zij, weliswaar een week later dan de bedoeling was, haar nieuwe project vol trots op de foto zette kon ze maar 1 ding concluderen. Ze was gewoon geen meisje voor klein en fijn. Groots en meeslepend is gewoon veel meer haar ding.