De lange slanke vreemdeling

Op het moment dat ik mijn eerste teen onder het dekbed uitstak voelde ik het al, dit werd niet mijn dag. Met een zwaar gemoed en een humeur dat een heet kopje thee in een seconde kon bevriezen ging ik de trap af om de huisgenoten uit te zwaaien voor hun schooldag. Nadat ik op een stoel was neergeploft bleef ik met een boos oog naar de laptop staren. Ja, ik zou eigenlijk moeten werken. 

Sterker nog, ik had Elmar beloofd mijn creatieve energie voor nu in de webshop te steken in plaats van interieur projecten. Maar creatieve energie laat zich helemaal niet dwingen, dat weet iedereen. En nu zat ik hier moe, chagrijnig en mopperig op iedereen te zijn. 

Na een staarwedstrijd van een paar uur met de computer geef ik het op en besluit ik onze buren (de kringloopwinkel) met een bezoek te vereren. Wie weet haalt dat me uit mijn dipje. Met een mandje aan mijn arm begin ik aan mijn standaard rondje, eerst langs de decoratie, dan de meubels, de boeken en als laatste de kleding als ik hem vanuit een hoekje naar mij voel staren. 

Getriggerd door de ogen die ik in mijn rug voel prikken kijk ik om en daar staat hij. Lang, donker en slank. Gegeneerd sla ik mijn ogen neer terwijl ik mijn hartslag omhoog voel gaan en het bloed genadeloos naar mijn wangen voel stromen. Ik kan mezelf niet helpen en kom langzaam dichterbij terwijl zijn ogen mij gevangen houden. 

Als we zo dicht bij elkaar staan dat ik zijn hete adem mijn rode wangen voel beroeren bekijk ik hem langzaam van top tot teen terwijl ik steeds meer overtuigt raak van het feit dat wij voor elkaar voorbestemd zijn. Net als ik zijn hand wil vastpakken om hem mee naar huis te nemen herinner ik me Elmar en mijn belofte aan hem. Beschaamd laat ik zijn blik los en vervolg ik snel mijn ronde door de kringloop maar het kwaad is al geschied. Hoe ik het ook probeer ik krijg hem niet meer uit mijn gedachten. 

Snel maak ik mijn ronde door de kringloop af maar ik kan maar aan 1 ding denken: die slanke vreemdeling en wat hij in mij los wist te maken. Als ik mijn ronde heb gehad staat hij nog op dezelfde plek naar mij te kijken. De lucht lijkt te vibreren van de nog onuitgesproken spanning tussen ons en zonder dat ik het goed en wel besef sta ik in een oogwenk weer tegenover hem. Mijn hand verkent trillend zijn lichaam, glijdt langs zijn hals, zijn slanke borst, zijn bierbuikje en meer en meer raak ik overtuigd dat hij met me mee naar huis moet en wel nu!

Zonder nog ergens over te twijfelen neem ik hem in mijn armen en snel met hem naar de kassa. Ongeduldig en hongerig wacht hij tot ik heb afgerekend. Terwijl mijn pinpas terug glijdt in mijn tas draai ik me zo langzaam en verleidelijk om als ik kan. En dan gaat het snel. Ik klem hem innig in mijn armen en ren richting mijn huis waar ik vrijwel direct oog in oog met Elmar kom te staan. 

Vol verbazing kijkt hij me aan terwijl ik hortend en stotend iets brabbel over voorbestemd, liefde op het eerste gezicht, onafwendbaar en dat soort dingen. Met een soort berusting die alle liefde te boven gaat laat hij me met mijn nieuwe vlam alleen terwijl mijn creatieve brein alweer 1000 plannen heeft gemaakt en mijn handen jeuken om hem de komende dagen over en over en onuitputtelijk onder handen te nemen. 

Gezien zijn ietwat smoezelige voorkomen besluit ik hem eerst van top tot teen te wassen, een emmer vol zwart water als resultaat. Met schuurpapier, staalborstels en een vijl bewerk ik zijn gehele lichaam tot ik alles, tot aan de laatste groef en rimpel, heb glad geschuurd. Ik geef hem nog een allerlaatste poetsbeurt en aai hem dan zachtjes, langzaam en sensueel met een kwast tot hij van top tot teen in de grondverf staat. En het staat hem verdomd goed, zijn nieuwe lichtere uiterlijk. Uren en uren brengen we samen in de bedrijfsruimte door met schuren, grondverf, schuren, schilderen, schuren, nogmaals schilderen en langzaam krijgt hij steeds meer het uiterlijk dat ik direct toen ik hem zag voor ogen had. 

En dan, een ruime week nadat we elkaar voor het eerst zagen, is het moment daar en mag hij vanuit de bedrijfsruimte ons huis betreden. Met zijn indrukwekkende maat, zijn lichte lila huid en neon roze hoed neemt hij (onbescheiden als hij is) direct het middelpunt van onze kamer in. Een geweldige plek als je het mij vraagt want niet alleen zie je hem hier vanaf alle plekken in onze woonkamer, hij kan ook precies mijn kopje thee vasthouden als ik op de bank zit. Ja, die houten staande lamp met zijn rijke versiering en tafeltje om zijn middel is daadwerkelijk het lichtpuntje dat (in mijn ogen) nog ontbrak in ons interieur.

En mijn creatieve brein? Dat heeft Elmar beloofd zich nu echt, echt, echt op de webshop te richten. Heus en eerlijk.