Het goed uitgedachte idee

Daar stond hij, één en al jeugdige bravoure gecombineerd met uiterste braafheid. Opschepperig met zijn “Met mij is niets aan de hand” en toch ook uiterst bescheiden tegelijkertijd. Een ongelooflijk irritante combinatie, als je het aan haar vroeg. Net als ze hem de laatste tijd ongelooflijk irritant vond.

In haar dromen gooide ze hem zonder pardon het huis uit en ging ze op zoek naar een nieuwe. Jeugdiger, donkerder, uitgesprokener en vol karakter. Ze voelde kriebels in haar lijf bij de gedachte hoe hij in haar huidige leven zou passen. Maar ja, dromen zijn bedrog en deze zeker. Want zelfs zij kon met goed fatsoen niet uitleggen waarom je na zeven jaar een prima badkamer zou renoveren, enkel en alleen omdat je smaak tegenwoordig iets uitgesprokener is.

En daarom was het tijd voor plan B. De huidige badkamer met minimale kosten (en het liefst ook minimale inspanning) een spannende make-over geven. Het ideale plan had zich al tijden geleden in haar gedachten genesteld: gekleurde voegen. Jawel, op deze manier kon ze heel simpel kleur toevoegen aan de tot nu toe saaie, witte vlakken.

Met haar recente klusfails nog pijnlijk dichtbij in haar herinneringen, besloot ze dit project helemaal anders aan te pakken. Dagenlang was ze bezig met het photoshoppen van gekleurde voegen in haar badkamer, net zo lang totdat ze de perfecte combinatie had gevonden. Een geweldig kleurverloop van lichtgeel tot donkerroze, dat absoluut en zeker voor een WOW-effect zou zorgen.

Normaal gesproken zou ze direct na de levering van de voegenstiften de badkamer in duiken, maar deze keer niet. De nieuwe verstandige zij testte eerst het kleurverloop op een wit papier, om te kijken of het echt overeenkwam met haar ideeën. En dat was maar goed ook. De kleurenwaaier online kwam namelijk een stuk minder overeen met de kleuren in de realiteit (zul je altijd zien). Gelukkig kon er nog steeds een kleurverloop worden gecreëerd, zij het met één kleur minder.

Tijd om de voegen eerst een grondige poetsbeurt te geven. Gewapend met schoonmaakmiddel en een spons ging ze aan de slag. Na een uur of twee was haar zin in dit project flink gekelderd, net als haar zonnige humeur. Desondanks zette ze al mopperend door. Spuit, boen, poets, centimeter voor centimeter werden alle voegen onder handen genomen. Nog eens ruim twee uur later kon ze eindelijk, met een zucht van verlichting, morgen haar voegenstiften erbij pakken.

“Eenvoudig aan te brengen met de handige doseerfles.” Dat klonk goed. Vol goede moed en met hernieuwd enthousiasme ging ze met haar eerste muur aan de slag. Stift erop en gaan, was haar immers beloofd door het gekozen merk. Maar hoe meer ze ging, hoe meer het een puinhoop begon te worden. De voegenverf zat werkelijk overal en kwam allesbehalve gelijkmatig uit de “handige doseerfles”. Na twintig tergende minuten gaf ze het op, pakte ze een kwastje en bakje en nam zo de resterende voegen, gepland in deze kleur, onder handen. Nog steeds verf op de tegels, maar wel een stuk minder en gelijkmatiger verdeeld.

Een beetje bang dat haar witte tegels vanaf nu ook gekleurd door het leven zouden moeten gaan, besloot ze, nu de verf nog een beetje nat was, deze te verwijderen. Voorzichtig veegde ze met een natte doek langs haar voegen. De gemorste verf verdween zoals gevraagd van de tegels (pfew), evenals van de voegen (shit!!). Er zat niets anders op dan deze voegen nogmaals onder handen te nemen, en deze keer de gemorste verf, op hoop van zegen, op de tegels te laten zitten tot die helemaal droog was.

Tergende uren veranderden in twee tergende dagen, maar eindelijk waren alle voegen gekleurd, droog en de tegels ontdaan van alle extra verf. Nog nooit was een simpel project zo uit de klauwen gelopen (of nou ja, nog nooit sinds zeker twee maanden geleden dan). Maar … dan had je ook wat.

Met een blijdschap die enkel een net opgeleverd project teweeg kan brengen, gingen haar ogen van voeg naar voeg in de verwachting de gaafste badkamer ooit te zien.

Domper. In werkelijkheid leek het eerder alsof haar badkamer al tien jaar geen schoonmaakdoekje meer had gezien. In plaats van een opvallend kleurverloop, staarde ze naar een smoezelige aanblik in ondefinieerbare maar vooral vieze kleuren. Een meesterwerk, absoluut! Maar dan in de categorie "Hoe krijg ik dit ooit nog goed?"